پردازنده (CPU) چندهسته ای

بر اساس هسته

•  دو هسته ای 

۱٫ کنروئه-L :

استفاده شده برای سری های سلرون، دارای یک یا دو هسته و کش L2 خیلی کم. با کمترین قیمت اما عملکرد آن نیز کمترین مقدار در میان سری های مختلف میباشد.

۲٫ آلن دیل (Allendale) :

هسته آلن دیل اصولاَ یک هسته کنروئه ضعیف است که میزان کش L2 آن کمترمیباشد.

۳٫ کنروئه (Conroe) :

هسته کنروئه در واقع هسته ای است که زمانیکه پردازنده های Core 2 Duo معرفی شدند استفاده می شد. حال که برای هسته های سریعتر ولف دیل از فاز خارج شده اند همچنان امروزه در دسترس هستند و هسته کنروئه از عملکرد خوبی برای Cpuهای دو هسته ای برخورداراست و مورد خوبی در میانCpuهای دو هسته ای  میباشد

۴٫ ولف دیل (Wolfdale) :

تا زمان نوشتن این مقاله هسته ولف دیل بهترین دو هسته ای اینتل را دارا است که به سرعت هایی تا حدود GHz 33/3 دست می یابد و میزان کش L2 آن نزدیک به MB 6 است. این Cpu از عملکرد  قابل ملاحظه ای برخوردار است.

•  چهار هسته ای

۱- کنتفیلد: هسته کنتفیلد، هسته ای است که در زمان معرفی شدن پردازنده های Core 2 Quad  برای اولین بار استفاده شدند. حال که برای رسیدن به هسته سریعتر در یورکفیلد از فاز خارج شده اند همچنان امروزه در دسترس هستند.  هسته کنتفیلد دارای عملکرد خوبی برای پردازنده های چهار هسته ای است و یک گزینه خوب برای  استفاده در نوع خود است.

۲- یورکفیلد: یورکفیلد در واقع جایگزین هسته کنتفیلد شد که به منظور بالا بردن عملکرد در سرعت یکسان به همراه فرکانس بالاتر بود. یورکفیلد سریعترین پردازنده چهار هسته ای اینتل بود تا وقتی که نهالم معرفی شد.

۳- لینفیلد: اولین مدل هسته ای است که یک کنترولگر PCI اکسپرس در آن تلفیق شده است که یک ویژگی قابل ملاحظه است. در حالیکه لینفیلد به علت کنترول گر دوگانه حافظه کانال خود کمی از نهالم کندتر است و آن هم به علت وجود کنترلگر سه گانه حافظه کانال در نهالم است لینفیلد همچنان امروزه یک انتخاب مقرون به صرفه عالی برای خریداران است.

۴- نهالم: در حال حاضر این مدل بهترین نوع از اینتل است. هسته نهالم داری کنترولگر حافظه سه کاناله است و از Hyper-threading نیز پشتیبانی می کند.

براساس عملکرد

• Dual core

پردازنده های Dual Core یا دو هسته ای دارای دو عدد پردازنده یا CPU در یک تراشه واحد هستند و به طور همزمان کار میکنند. تکنولوژی Multi-Tasking در پردازنده های دو هسته ای کارامدتر از Multi-Tasking در پردازنده های تک هسته ای است.

• Quad Core Processor

پردازنده های Quad Core یا چهار هسته ای دارای چهار عدد پردازنده یا CPU در یک تراشه واحد هستند و به طور همزمان کار میکنند. تکنولوژی Multi-Tasking در پردازنده های چهار هسته ای کارامدتر از Multi-Tasking در پردازنده های دو هسته ای است.

• Hexa Core Processor

پردازنده های Hexa Core یا شش هسته ای دارای شش عدد پردازنده یا CPU در یک تراشه واحد هستند و به طور همزمان کار میکنند. تکنولوژی Multi-Tasking در پردازنده های شش هسته ای کارامدتر از Multi-Tasking در پردازنده های چهار هسته ای است.

• Octa Core Processor

پردازنده های Octa Core یا هشت هسته ای دارای هشت عدد پردازنده یا CPU در یک تراشه واحد هستند و به طور همزمان کار میکنند. تکنولوژی Multi-Tasking در پردازنده های هشت هسته ای کارامدتر از Multi-Tasking در پردازنده های شش هسته ای است.